Harvie Krumpet - Adam Elliot

   Byłam naprawdę absolutnie pewna, że już tu nic więcej nie napiszę. A jednak zmieniłam zdanie, nie całkowicie sama podjęłam tę decyzję, ale dużej zachęty nie było mi trzeba(jak widać). Gdzieś tam w tym czasie nieobecności pojawiło się trochę filmów, książek i mnóstwo innych rzeczy, które sprawiają, że świat jest do góry nogami i tyłem na przód.

  Co do tego, że są pewne filmy, które od razu przywołują wspomnienia nie trudno się pewnie komukolwiek zgodzić. Sam "Harvie Krumpet" we mnie takowych nie wywołuje, jednak już animacja i nastrój- jak najbardziej, bo tworzone przez tego samego Pana, który dał mi "Mary i Maxa", a ten film już potrafi wywołać wiele emocji. Nota bene polecam, oprócz tej krótkometrażówki, obejrzeć również pełne dzieło Elliota.
  Samo przesłanie historii Harviego nie jest szczególnie skomplikowane i określa się mniej więcej w zwyczajnym: Carpie Diem, tylko że z małym dopiskiem: do końca. Filozofia o tyle popularna, że nie zgodzenie się z nią, zwłaszcza po obejrzeniu tej krótkometrażówki, mogłoby być prawie bluźnierstwem. Sama nie potrafię tego wyjaśnić, ale te epikurejskie hasła zawsze jeżyły mi włos na karku. Nie do końca to rozumiem, jednak nie umiem na tyle dobrze ująć swoich myśli, by to im jednocześnie nie ubliżało, także lepiej byłoby się posłużyć cytatem. Niech w moim imieniu zabrzmią słowa osoby, która wyraża to 'bardziej':
"Niech wiedza będzie nektarem. Używać życia – jakiż to marny cel i jaka nędzna ambicja! Bydlę używa życia. Myśleć – oto prawdziwy triumf duszy.".
  Ale przecież, pomimo tego, że nie do końca mogę się zgodzić z przesłaniem- Harviego warto obejrzeć. To taki trochę anty-forrestgump, w dodatku z mocnym, polskich akcentem.