Paperman - Disney

   Rozpoczynam oglądanie nominowanych do Oscara krótkometrażówek, tak, by móc wyrobić sobie opinię, która powinna zwyciężyć. Zaczynam od chyba najgłośniejszego 'Paperman'a" produkcji Disneya. Przed obejrzeniem widziałam mnóstwo opinii...że magiczne, urzekająca, disneyowka, niesamowita itd. 
   Trudno się nie zgodzić, sama obejrzałam ją z przyjemnością. Jest minimalistyczna, nie tylko pod względem kolorów  Brak dialogów, muzyka, która jest tylko delikatnym tłem a także brak szczegółowych scenerii - wszystko jest proste i jasne. Tak jak i fabuła. Romantyczna, z nutą magii  i niesamowitości. Historia, która się nie zdarza, jednak miło sobie pomyśleć, że mogłaby.
  Po prostu muszę zwrócić uwagę na główną bohaterkę - jest naprawdę ślicznie stworzona. Niesamowicie miękko pokazana, nie jest żadną stereotypową pięknością. Najzwyklejsza kobieta w Disneyowskim wydaniu. Naprawdę mnie urzekła.
   Jednak, mimo wielu zalet, nie uważam, żeby to dzieło było wybitne. Jest dobre, nawet bardzo, póki nie obejrzałam wszystkich, trudno się wypowiedzieć, jednak wątpię by to był mój oscarowy faworyt 

   Ciekawe są komentarze, na temat "Paperman'a" w sieci. Gdziekolwiek dana krótkometrażówka się nie pojawi, internauci z namiętnością komentują swoją smutną dolę, na smutnym świecie, gdzie nic nie jest jak u Disneya. Bo w końcu nie jest trudno uwierzyć w miłość od pierwszego wejrzenia, jednak, żeby znaleźć drugą osobę, która również wierzy i zechce uwierzyć wspólnie - to już nie jest takie łatwe. Sądzę jednak, że taka historia, jaką studio nam pokazało - jest inspirowana prawdziwym życiem.      Przecież nie dokładnie, przecież byłoby zbyt słodko, mdło i nudno (przynajmniej dla mnie) jakby rozegrało się to w taki sposób. Jednak można się pokusić o stwierdzenie, że 'przypadki' nie istnieją i spróbować zinterpretować wiele własnych doświadczeń jako przyszły materiał dla Disneya.
   Nikt przecież nie powiedział, ze romantyczne musi być wszystko. Łącznie z scenerią i muzyką w tle. Sądzę, jednak,że obojętnie od otoczenia, gdy się "kogoś" spotyka, to wtedy można się poczuć jak w Disneyu.Trzeba po prostu trafić a odpowiednią osobę i wtedy będzie się wiedziało, że chce się zrobić wszystko, by ją dogonić. I obojętnie czy to przez spojrzenie, gdzieś zasłyszane słowo, dotkniecie, czy odcisk ust na kartce papieru - po prostu się będzie wiedziało i goniło. I może się udać. O ile się będzie goniło.


gonisz.